Le Havre- 4/5
σκηνοθεσία: Aki Kaourismaki, παιίζουν: Andre Wilms, Blondin Miguel, Jean-Pierre Darroussin
Στο λιμάνι της Χάβρης ανακαλύπτουν μέσα σε ένα κοντέινερ 30 ψυχές με τελικό προορισμό το Λονδίνο. Εκεί ένας πιτσιρίκος με προτροπή του παππού του, το σκάει και προσπαθεί να ξεφύγει από τις αρχές και να φτάσει στο Λονδίνο, όπου μένει η μητέρα του. Πολύτιμος βοηθός του αγοριού αναδεικνύεται ο Marcel Marx (Andre Wilms), ένας ηλικιωμένος λούστρος της Χάβρης. Ο Marx, κρύβει και φροντίζει το αγόρι με τη βοήθεια και των γειτόνων του, ενώ παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει τον ιδιωτικό ντεντέκτιβ που έχει αναλάβει την υπόθεση, αλλά και τη σοβαρή ασθένεια της συζύγου του, η οποία όσο καιρό κρατάει η περιπέτεια με τον μικρό, νοσηλεύεται εκτάκτως στο νοσοκομείο.
Το λιμάνι της Χάβρης θα μπορούσε να ήταν οποιοδήποτε λιμάνι του σύχρονου κόσμου, αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι, αν ο Marcel Marx θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε σύγχρονος άνθρωπος που θα τον ευαισθητοποιούσε η περιπέτεια ενός νεαρού αγοριού, για την οποία περιπέτεια βέβαια δεν είναι εκείνος υπεύθυνος.
Ο Φινλανδός σκηνοθέτης καταπιάνεται με το ευαίσθητο και ακανθώδες θέμα της μετανάστευσης –ή καλύτερα του σύγχρονου δουλεμπορίου- χωρίς ίχνος επιτήδευσης και εύκολης συγκίνησης και μάς παραδίδει την πιο μεστή σε νόημα και απλότητα ταινία του.
Ο Kaourismaki ίσως να μην είναι ο πιο βιρτούοζος σκηνοθέτης της γενιάς του, μάς θυμίζει ωστόσο, ότι ο καλός κινηματογράφος βασίζεται σε μια απλότητα, χρησιμοποιώντας με μέτρο, αλλά και με επάρκεια τα εκφραστικά του μέσα και με έναν Andre Wilms να μάς χαρίζει μια ερμηνεία – σεμινάριο για τις σχολές υποκριτικής.
Sherlock Holmes 2 – 2.5/5
σκηνοθεσία: Guy Ritchie, παίζουν: Robert Downey Jr., Jude Law
Συνήθως το νούμερο 2 δεν είναι καλύτερο από το πρώτο. Η ταινία του Guy Ritchie δε νομίζω πως ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα. Ο κατά Ritchie Sherlock Holmes, που ουδεμία σχέση έχει βέβαια με τον ήρωα του Arthur Conan Doyle, κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με την πρώτη ταινία του σίκουελ: εντυπωσιακή παραγωγή, κοστούμια, σκηνικά και μοντάζ για όσκαρ, συνεχείς ανατροπές, αλλά από ιστορία τίποτα. Αυτή τη φορά ο Ritchie μπλέκει στον αιώνιο πολέμο καλού εναντίον κακού από δήθεν αλληγορικές αναφορές κόντρας μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας μέχρι αναρχικούς, βομβιστικές επιθέσεις και τσιγγάνους! Αν το έκανε 3D θα είχε τουλάχιστον μεγαλύτερο ενδιαφέρον, εκτός κι αν μάς το φυλάει για το νούμερο 3, συνέχεια που υπονοεί στο τέλος της ταινίας.
Λάρισα Εμπιστευτικό
Σκηνοθεσία: Στράτος Μαρκίδης, παίζουν: Κατερίνα Παπουτσάκη, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ελένη Γερασιμίδου
Το νέο σύστημα του Καλλικράτη επιφέρει αλλαγές σε δύο αντίπαλους οικισμούς, στην Πεζούλα και τη Βρυσούλα. Η ζωή στα δυο χωριά κυλούσε αρμονικά χάρη στο τοίχος που διαχώριζε τις δραστηριότητές τους. Η υποχρεωτική ενοποίηση όμως λόγω Καλλικράτη, αποδεικνύεται άκρως επεισοδιακή: ένας μεγαλοδημοσιογράφος πεθαίνει, το εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού διχάζει, ο υπουργός λαδώνεται, οι μίζες πάνε κι έρχονται, το ΣΔΟΕ ανακατεύεται, οι άνθρωποι της νύχτας ενοχλούνται, ατομικά και τοπικά συμφέροντα μπλέκονται.
Αναμενόμενες ταινίες του μήνα
12/1
The iron Lady της Phyllida Lloyd. Οι αυτοβιογραφίες είναι της μόδας. Στη συγκεκριμένη ταινία η Meryl Streep υποδύεται τη Margaret Thutcher και έχει ήδη θέσει για πολλοστή φορά υποψηφιότητα για όσκαρ.
Elena του Andrey Zvyagintsev. O Ρώσος σκηνοθέτης που μετά την ταινία The return (Η επιστροφή) του 2003, έγινε όχι άδικα το «αγαπημένο παιδί» των κριτικών του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, παρουσιάζει την τρίτη κατά σειρά μεγάλου μήκους ταινία του. Η πλυσηζητημένη Elena του Andrey Zvyagintsev, μετά την αξιοσημειώτη πορεία στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, έχοντας φύγει και με το βραβείο φωτογραφίας από το φεστιβάλ Βενετίας το 2010 και με τον Philip Glass να υπογράφει τη μουσική έρχεται στις αθηναϊκές αίθουσες και είναι από τα must του μήνα.
19/1
J. Edgar του Clint Eastwood. Μια αναμενόμενη συνεργασία Eastwood – Di Caprio, όπου ο δεύτερος υποδύεται την αινιγματική προσωπικότητα του J. Edgar Hoover και ο πρώτος τον σκηνοθετεί.
War Horse του Steven Spielberg. Η καινούρια ταινία του Spielberg τοποθετημένη στην εποχή του Α’ΠΠ.
26/1
Παράδεισος του Παναγιώτη Φαφούτη. Ο Πατρινός σκηνοθέτης, έχοντας στο ενεργητικό του μικρού μήκους ταινίες που έχουν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση παρουσιάζει μια πολύ προσωπική δημιουργία. Η ιστορία τοποθετημένη στο πατρινό καρναβάλι και με πρωταγωνιστές τέσσερα μέλη του γκρουπ «Παράδεισος» διαπραγματεύεται την αποκάλυψη του πραγματικής ταυτότητας των ηρώων κάτω από τη μάσκα και τη δραπέτευσή τους από μια βαλτωμένη καθημερινότητα προς έναν «χαμένο παράδεισο».
Jesus Christ, δε βρίσκεις τον Kaοurismaki αρκετά βιρτουόζο, Δημήτρη?! Μου πέφτουν τα μαλλιά πάραυτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου, πάρ' το ως ευκαιρία για ανανέωση της κουπ σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή